Bir kaç gündür Tekirdağ’da hiç dinmeden yağan yağmur var.
Yağmurun yağmasıyla içimde huzur, içimde mutluluk var
Oldum olası sevmedim güneşi, oldum olası sevmedim sıcağı, Yaz’ı
Kasım insanı olduğumdan olsa gerek baharlarını sevdim hayatın
Adı ilk olmuş, son olmuş fark etmedi.
İçinde yağmur saklayan mevsimleri sevdim ben
Yağmur yağdığında gülümsedim, güldüm
Yağmadığında ise üzüldüm
Dedim ya, yağmura aşık yaşadım ben.
Bu yüzden sevmem sıcak memleketleri
Kaza ile yaşamışlığım oldu 5-6 yıl İzmir’de
Hep gideceğim günün hayalini kurdum durdum akşamında, sabahında
Güneş denen mübarek, dört mevsimin üçünde kavurdu beni o topraklarda
Buhar olup uçacağım sandım ara ara
5-6 yıllık serüven sonrası, önce İstanbul, şimdi Tekirdağ’dayım
Ne beni yakıp kavuran güneş var
Nede güneş kaynaklı anormal sıcaklar
Hele de şimdi mevsim Kış olunca
Gelsin sevinçler, gitsin mutluluklar
Olunca bir de hayatımda beni bir anlayan
Başka türlü mutluluklara gerek mi var ?
Sabah günaydın telefonları
Gün içinde ara ara yazışmalar
Gece olunca başlar düşünme fasılları
Başlar hayallerin resmi geçidi
Önde mutluluk bayraklı yarınlar
Ardından ümitler korosu
Onlarında ardında umutlardan oluşan koca bir ordu
Hayaller yıkılır
Ümitler söner
Ama siz hiç yıkılmış bir umut gördünüz mü?
Bu defa ki umudumun adı bir maral
Varın siz O’na ceylan deyinde, ben ona diyeyim insan
Yüreğinde vicdanıyla; insan gibi insan,
Hoş geldin maralım
Neredeydin bunca zaman ?
Seni bana getiren yağmura
Gönül dolusu teşekkürler canım....
YORUMLAR